Once upon a time liep Gilly met zijn gitaar op zijn rug door de straten van Galway. Hij kwam van het noorden en had nog even geen idee waar hij naartoe zou gaan. In Galway was net de dagen ervoor het muziekfestival geweest met allerlei straatmuziek. De straten er verlaten bij, her en der nog lege blikjes bier, zakken vol troep, de gemeentereiniging sliep nog zijn roes uit.
Gilly loopt door de straten en geniet er van de rust. De gitaar op zijn rug hobbelde mee met elke stap. De cafees waren gesloten, mensen lagen in hun bed. Op een stoepje zat een meisje in een bloemetjes jurk, ze stak haar hand uit met de binnenkant naar boven. Ergens in zijn zak vond hij nog wat muntjes, het was niet de moeite maar het was alles wat hij had. Voorzichtig legde hij de muntjes in de hand van het meisje, het meisje lachte en zei in het duits dat ze geen geld nodig had maar dat ze hem alleen de hand reikte omdat het koud was in de lege stad. Gilly lachte terug, hoe kon hij anders dan deze glimlach te beantwoorden.
Het meisje stond op, de bloemetjesjurk reikte tot de grond. Het meisje begon zachtjes te zingen, liedjes die hij vaag herkende. Het meisje zette een stap en nog een door de stille straat in Gallway en hij kon niet anders dan erachter aan en achter hem bungelend zijn gitaar. Nu pas merkte hij hoe moe hij eigenlijk was. Het volgen van het meisje bracht hem rust, hij liep achter de bloemetjes jurk en al luisterend naar dat vage gezang vergat hij zijn vermoeidheid.
Ze liepen door het veld, af en toe hield het meisje even stil, dan stortte de bloemetjes jurk in een als een grote gebloemde paddestoel. Waarschijnlijk moest het meisje plassen en had ze niets onder de bloemenjuk dat in de weg zat. Ze bleef zingen, en hij had even de tijd om om zich heen te kijken waar hij was want het was gênant om te bijven kijken. Na een paar minuten stond het meisje dan weer op en al zingend vervolgde zei haar weg, doelloos en gevangen in het lied van de bloemetjesjurk volgde hij, zijn gitaar bungelend op zijn rug, bij dat hij even rust had en daar alleen maar hoefde te hangen, vastgehouden aan een rode band.
Ze kwamen bij de zee, het was nu niet meer de woeste ierse zee maar de atlantische oceaan. De wei hield op en in een afgrond lag daar de oceaan. Het meisje, Gilly en de gitaar gingen aan een cliff hangen.
Wordt misschien vervolgd misschien ook niet.
